جاده

(به جایی دیگر باید رسید )

جایی که میتونی بخندی

راه بری

ابراز کنی

اگر خواستی گریه کنی

اگر خواستی بدوی

یا آرزوی مرگ کنی

آزادی تا هر کاری بکنی

جایی که بوی آزادی میده

امروز سر صبح بیدار شدم که به کلاسم برسم

بچه ها سر صبح پلیسراه منتظرم بودن

عاطفه اسرار کرد بیا با ماشین ممل بریم

مملم گفت آره بیا با ما بریم علی  و رضا هم باهامون میان

ولی همراهیشون نکردم

سوار سرویس شدم

اونام مثل همیشه ضایع شدن منم کمی حال کردم

موزیک گذاشتمو به جاده خیره شدم

مثل همیشه

مثل قدیما

مثل اون روزا

به این فکر میکردم چقدر من از جاده خاطره دارم

چقدر قصه دارم

چقدر افسانه دارم

چقدر روی این جاده زندگی کردم

حالا میفهمم که چقدر دوستش دارم

جاده رو

خط کشی های روشو

تابلوهاشو

سرعتگیراشو

ماشینای توشو

طبیعت کنارشو

کوهاشو

کویرشو

درختشو

همه چیزه همه چیزشو 

چقدر روی این جاده ها رفتمو اومدم

خندیدمو گریه کردم

لذت بردمو حرص خوردم

شاکی بودمو راضی

شاد بودمو غمگین

وای خدای من

چقدر من جاده رو دوست دارم

شاید علاقه ی زیادم به جاده باعث شد که یک شهر دیگه قبول بشم 

فکر کنم خدا هم به دل من نگاه کرد هم به دعاهای مامانو بابا گوش کرد

من میگفتم جاده رو دوست دارم

و مامانو بابا میگفتم باید مشهد قبول بشی تا پیش خودمون باشی

ولی جایی قبول شدم که هم جاده رو دارم

هم نزدیک خانوادمم که میتونم روزی هزار بار مسیرشو بیامو برم

ولی کاش میشد برای همیشه توی جاده زندگی کرد

به صدای ماشینا گوش داد

به رفتو امدشون نگاه کر

خیلی دوست دارم یک روزی برسه که وسط جاده دراز بکشمو آسمون ببینم

میخوام ببینم از اونجا ابرا چه شکلی دیده میشن

شاید شاد

شاید غمگین

شاید ...

نمیدونم