مهم نیست که کجا باشه ، ته زمین یا اوج آسمون ، مهم اینه که هرجا میری اونم باشه ، همون خدای مهربون
درباره من
دستهایم به آرزوهایم نرسید
آنها بسیار دورند...
اما درخت سبز صبرم می گوید:
امیدی هست...
دعایی هست...
خدایی هست...!
............................
تو را آرزو نخواهم کرد، هیچ وقت!
تو را لحظه ای خواهم پذیرفت
که خودت بیایی،
با دل خود،
نه آرزوی من
ادامه...
من را نمی شود درک کرد... من را نمی شود فهمید... من را نمی توان شناخت... من را نمی توان عوض کرد... من را حتی نمی شود فراموش کرد... من را فقط و فقط و فقط می توان عمیــــــــــــــــــق دوســت داشت!!!
آروم باش رومینا. من می دونم چی می گی. ولی عصبانی نباش.
خیثلی از آدما رو نمیشه درک کرد، نمیشه شناخت، نمیشه کنترل کرد..